Zergatik lapurtu nahi digute Trintxer

 

Trintxerren ondo pasatzen dugulako.

Trintxerren liburutegi bat osatzen saiatu garelako.

Trintxerren laguntasun, adiskidetasun eta kidetasun hautsiezinak osatu direlako. Eta leialtasunak.

Trintxerren ez zaiolako inori erabilera ukatu.

Trintxerren euskarak, intsumisioak, kirolak, politikak, gazteek… tokia izan dutelako.

Elkarrekin haserretu garelako. Desesperatu garelako.

Trintxerren politikaz hezi garelako. Politika ikasi dugulako. Politikaz hitz egin dugulako.

Trintxerren politika egiten zelako.

Izan ere, Trintxerreko bazkideek zein gonbidatuek politikan aritzeko, burujabe izateko, ondo pasatzeko, eztabaidatzeko, elkartzeko,… ez diote inori baimenik eskatu.

Oroitzapen piloa da Trintxer. Bakoitzak bereak izango ditu. Neuriak: intsumisioa, segoviako ero kuadrila hura, whisky erara eginiko mixerak, Egin itxi ondoko afitxa, mentxaka hil ondorengo idatzia norbaitek har jarri izana, arestian aipatu adiskidetasun hautsiezinak, zumetarena ez den zumetaren murala, ondoko senegaldarren galderak ustez hura pisu patera erraldoia zela, buzoneatzen genuen buletin hura,…

Trintxer ez da eraikin bat. Trintxer da han egiten dena. Han gauzak egiten dituztenak dira. Hori da Trintxer. Ea zer nolako kamioa ekartzen duzuen hori eraman ahal izateko. Ergel halakoak.

LePenVeko kirolzaleak

Joan zen astean LePenVeko hooliganismoa aipatzen genuen. Orduan, Gipuzkoako mitxelinak aipatu genituen, batez ere. Gaur, ordea, Bizkaitik abiatuko gara. Bilbao Basket saskibaloi taldea desagertzear dago. Talde hau birritan salbatu dute hango jeltzaleek. Diru publikogaz, noski; ez eta euren alderdiaren diruagaz.

Hori egiten zuten bitartean, horrelakoak esan zituzten: http://eajpnvbatzarnagusiak.blogspot.com.es/2012/07/eaj-pnv-acusa-la-diputacion-de-dar-un.html edo: http://www.20minutos.es/noticia/1810386/0/

Hau da: euren eredua proposatzen zioten Gipuzkoari. Onda “ya os vamos a enseñar cómo se hace”.

Lehengoan esan bezala, ezker abertzalea ustezko ez gaitasuna behin eta berriz irudikatu eta sinetsi egin dute mezalagunek. Saski baloi profesionala ez ezik, kirol guztiak suntsitzen ari zen Gipuzkoako aldundia.

http://eajpnvbatzarnagusiak.blogspot.fr/2013/05/eaj-pnv-acusa-bildu-de-destruir-el.html

Bistan denez, porrota egin duena ez da Gipuzkoako Aldundia, eskuin abertzalearen enegarren negozioak baizik.

Horregatik, interesgarria da Gipuzkoa EAJ think tanken proposamena. Honen berri Aitziber San Roman jeltzaleak zabaldu zituen, ekainaren 28an oker ez bagaude. “Prest” kanpainaren baitan. Eneko Goia eta Arantza Rojo ziren liberal euskaldunen ordezkari nagusiak. Hitzez hitz hau txiokatu zuen San Romanek: “los grandes eventos deportivos tienen reconocimiento social pero falta implicación institucional”. Gunea horrela definitu zuen: “Anoetan Donostian kirol ikuskizun handien eragin ekonomiko eta sozialaz hausnartzeko hasteko @enekogoia rekin #prest pic.twitter.com/llnunl2Noh”

SanRomanek azpimarratzen duenean erakundeen inplikazioa eza kirol ekimen erraldoi horietan, esan nahi duena da:

•  Gipuzkoak ez du ekitaldi pribatu hauentzat dirua jartzen
• Bizkaiak guk horrelakorik egiten dugu
• Bizkaian kirolaren inguruan eraikitakoa hemen egin nahi dugu: alderdiaren lagunak jarriko ditugu buruan, diru publikoa xahutuko dugu, demagogia merkea egingo dugu, gure irudia saltzaile onekin parekatzen segituko dugu

Bon, badakigu zein den Gipuzkoako LePenVren proposamena: porrota. Horretarako daude prest!

Peneuveroak ez dira kudeatzailea onak, farsante hutsa dira. Diru publikoa erabiliz magia trukoak egiten dituzte gure aurrean; ezkutuan, dirutza da mugitzen dutena. “… fascistas locales que se apoyan en el txistu (o en el basket, o en el deporte) mientas hacen sus negocios”.

LePenVeko hoolinganSAk

 

Legealdi honen zehar hiru izar izan ditu LePenVk Gipuzkoan. Ez dira hiru izar mitxelin, nahiz eta alderdi horren mitxelinak inork baino hobeto irukatu bai.
Hiruak hoolingan kutsuko moduak erabili dituzte. Baten bat, argi eta garbi, alderdi barruko pisu astuna izateko asmoz.
Arrizabalaga, Oiarbide, Mendoza. Eskuin abertzalearen erradikaltasunaren eredu Bakoitzak bere estiloan eta egokitu zaion tokian. Arrizabalaga, nonahi; Oiarbide, Debagoienan; Mendoza, irratian.

Mendoza, adibidez, irrati publikoaren bidez EHbilduk Jaungoikoa gurtzen duen alderdi bezala jokatzen duela sinetsi arazteko saio etengabeak gauzatu ditu. Nonbait, iraultza sobietikoa egin ez izana leporatzen ez digu ba!. Haiek utzitako desastre finantziEROA konpontzeak nahikoa lan emango ez balu bezala.

Arrizabalaga eta Oiarbide zabor politikoaren ikurretakoak izan dira. Ez da harritzekoa, biek gorpuzten dute eta eskuin abertzalearen porrota, udalez udal izandako porrota. Kiroltasun gutxikoak izateaz gain, erabili dituzten argudioetan egiaren bat topatzea oso nekeza da. Bi egi jarraian topatzea, ezinezkoa.

Arestian aipatu Arrizabalaga edo Oiarbide hoolingans-ekin batera, eskuin abertzale tradizionalistako hautagai esanguratsuak hasi dira aurkezten: horra hor Azkoitia Azkoitiarrentzat aldarrikatzen duen gizontxoa, esate baterako. Pasaian, ordea, enegarren birgaitzea saldu nahian ohiko txepelkeriekin hasi dira ere, Otermin, Goia, Olano eta klan osoa. Portuko presidente jeltzalea lagun izango dute horretan, edo.

Orain, baina, datorren urteko hauteskundeen usainean, hoolingan hauekin batera capoak agertzen hasiak dira. Erkoreka eta Ortuzar gehien bat. Eta jerarkia honetan UPyDren sozio europarra tokian tokiko peoiak mugitzen hasia da. Inpresentable casting oso egokia egin dute. Galdu dituzten ohiko toki tradizionalak berriz eskuratzeko itxaropenarekin nonbait. Koittauak.
EHbilduren gaitasun eza aldarrikatzea izango da kanpai horretan errepikatuko duten ipuina. Horretarako, arestian aipatu hoolinganek ireki bidea sakonduko dute. Tokian tokiko txepelkeriak azpimarratuz izugarrizko arazoak daudela irudikatzen hasi dira. Honekin, gainera, zaborren inguruko asperdura ordezkatu nahiko dute. Era berean, tokiko ordezkari pertsonalitate eskasa ere estali nahiko dute, goi mailako bizizale liberal euskaldun hauek.

Bide horretatik, EHbilduk ohiko gaiak jorratzera behartu eta horretan mugatzera bilatzen du LePenVk. Horren lekuko, Erkorekak eta Ortuzarrek presoen gaia modu zakarrean eta gezurrez hornituta politikaren lehen lerrora ekartzea dugu. Horrela ere, kudeaketarako gabezia azpimarratu nahiko dute. Izan ere, gai eta modu ezin mingarriagorik betiko gezurrez atera dute mahai gainean. Gainera, “oxigeno baloia” esamoldearekin Ortuzarrek azkenetan gaudela irudikatu nahi duela ematen du. Gai honetan, eskuin abertzale liberalak proposatzen duena Aieteko adierazpenetik oso urrun dago, guztiz inboluzionista da. Erreakzionarioa. Funtsean Erdi Aroko “auto de fe” eskatzen ari dira. Ardanzak esan zuen bezala, “acto de constricción pública”. Integrismo katolikoren hatsa darie.

Bestela ere bilatzen dute: haien miseriak apaltzea: Kutxagang pribatizatu izana, honek desjabetze gordinak, AHTren txapuza etengabeak (larrialdietarako irteerarik gabeko tunelak, tunel hondatuak, istripuak, gainkostua, lotura falta, Zamudioko izugarrikeria…), Bidegiko 900 miloi, zabor politikaren amaiera, Epsiloneko iruzurra,…

EHbilduk Gipuzkoan garatu duen politikak gehi Araba eta Nafarroan lortutako emaitzak beste eredu baten jabe garela adierazten du. Garailea den eredua.

Hortaz, Gipuzkoan aterako diegu tartea hoolinganismo politikoaren bidez laburtzen saiatuko dira. Tarte hori txikia bada, psoeren bidez Aldundiaren baliabideak eskuratu nahiko dituzte. Hori da eta alderdiaren jabeek agindu dietelako. Azken batean, zer da PNV? Bankero, espekulatzaile eta konstruktoren marka komertzial bat baino ez.

Horregatik, eskuin abertzalearen hoolingan eta capoen kanpaina honek ez du bilatzen gure jende kopurua urratzea. Hori zaila da. Bilatzen duena da jende gehiago ez biltzea EHbilduren botere egituran.

Kanpaina horrek haien izua baino ez du islatzen. Ahulezia. Dar-dar batean daude.

Guri dagokiguna da orain dela hiru urte irekitako bideari eustea, gure egitura berritu dela aprobetxatuz, gure eredua ahalik eta garbien mantenduz, gure interesak komunitatearenak direla aldarrikatuz. Izan ere, ahaldundu gara. Boterea ez dugu besteratua. Gurea da. Erabili behar dugu. Sinistu. Atzera pausurik ez.

Edukiontziaren mugak… Pasaia Garbia?

Iazko irailaren 1etik, hondakinak arazo eta kutsadura iturri izatetik, baliabide bezala kudeatzeko aroari hasiera eman genion Pasaian.

Bai lagunok, ordutik Donibaneko herritarrak eredu ditugu horretan, eredu gara. Zuei egungo errealitatea handiegia egin zaizue gezurrekin estaltzen jarraitu ahal izateko.

Non dira arratoiak? Non zikinak? Non zuen argazkiak?

Herritarren matxinadarekin amesten zenuten, anabasaren erdian, gerra erreportaje bat egiteko prestu zineten, gidoia prest zenuten baina … Errealitateak lotsagarri uzteko beldurrak, trepetak jaso eta Antxoko ”frontera” mudatzera eraman zaituzte.

Donibaneko errealitatea hain zaizue mingarria eta jasangaitza, ze zuen mututasunak eta isiltasunak oso adierazkorrak dira, benetan.

Literatura periodistikoak eta alderdi batzuen taktika elektoral deitoragarriak aski ez eta errealitateari muzin eginez zuek ere alegiazko ipuinak hauspotzen diharduzue. Azala behar da gero!!

Esanak esan… Atez-ateko bilketa sistema, eraginkorra , erosoa, garbia eta merkeena da. Donibane da guzti horren froga.

Errausketaren eta zabortegien kulturatik, prebentzio eta birziklapenaren kulturara igaro dira, gara. Hondakinak baliogabetzat jotzetik, baliabide gisa ikusteko eta bizitzera.

Europan eredugarri bagara, zergatik gatazka iturburu bilakarazteko interes berezi hori?

Gure osasunaren eta ingurumenaren kontura, bestelako etekinak atera nahian dabilenik falta ez delako.

Edukiontzi berdearen ahotik (Errauskailuraren arotik), zero zabor arorako norabidera egin du jauzi Donibanek %29a birziklatzetik, %85rako jauzia.

Pasaia osorako eredu eta mugarria. Ubera horri jarraitzea, itsaso zabalean ez galtzeko bermea da.

Mugarriak, mugak eta auzoak….Eskalantegi aipatu gabe nola utzi? Oraingoan estraperloan jarduteko bandoa zabaldu duzue. Poltsak zaborrez ongi zamatu eta Eskalantegiko edukiontzi berdeak dituzue jomugan.

Ze gisa baliotan, eskalan, kokatzen duzue zuen ekinbide berri hau?

Zabor turismorako bidai txartelik ez dugu nahi eskerrik asko!! Zuen boikoterako deiak ez gaitu askorik limurtzen.

Aitzitik, bukatzeko, erreskadan bi mezu igorri nahi dizkizuegu:

• Ez birziklatzeko eskubidea ezin da erreferendum baten bidez kitatu nahiz eta galdeketen bidez batzuk hori zilegi bilakatu nahi duzue.

• Hondakinak gaika bereiztea herritarron erantzunkizuna da, ezin dugu hurrengo belaunaldiak hipotekatuz, kutsatu edo ez kutsatzea erabaki.

Orain ANTXON da lekukoa, animo, Pasaia eraldatzen ari gara!

Atez ate damola

Pasaia Garbiak begiak estalita jarraitzen duela ikusi dut urtarrilaren 31ko Oarso Bidasoako Hitza egunkariko zuzendariari atalean. Gutuna igorri du primeran funtzionatzen duen zabor bilketa sistema zapuztu asmoz; beste behin. Donibanen sistema aldatu ondoren barrutia hondoratu ez dela ikustean lasaituko zirelakoan nengoen, baina ez. Birziklapen igoera meteorikoaren datuen aurrean lotsatuko zirela pentsatu nuen, baina, horrela ere ez.

Gutuna irakurri eta orrialde bat pasa dut, atsekabetuta. Eta hor ageri dira Ainhoa Zabalo eta Eneko Lartige Lezoko ordezkari politikoak esanez aurtengo aurrekontuan 200.000 euro gehiago izango dituztela, zabor bilketa sistema aldatzearekin aurreztutakoak. 33 milioi pezeta pasatxo, amigo! Kalkulagailua atera dut Pasaiako biztanle kopurua eta Lezokoa alderatzeko. Pasaian 86 milioi eta erdi pasatxo aurreztuko genituzkela esan dit Casio lagunak. Laurogeita sei, bai, laurogeita sei milioi pezeta!

Esperantza txiki bat badut politika diruan oinarritzen duen Sabino Aranaren azpi sukurtsaleko Pasaia Garbiakoek nik bezala orria pasa eta Lezoko datua irakurriko zutenekoa. Kontutan hartuko al dute? Hala bedi!

Dirutan aurreztuko duguna baino garrantzitsuagoa da ordea osasunean aurreztuko duguna, eta, Antxoko pareta batean “Atez ate mola” dion pintada ikusten dudan bakoitzean irribarrea marrazten zait aurpegian. Izan ere, oztopoak oztopo, niri ere izugarri “damolat” naturaren alde ematen ari garen pausua garrantzitsu hau.

PD: Hau idazten ari naizen bitartean lagun batek idatzi dit esateko Bizkaiko errauste planta erreskatatu behar izan dutela. Laguna ez dabil oker, 2012an Zabalgarbik 1,7 milioi euro irabazi zituen, hori bai, 19,75 milioi euroko diru-laguntza jaso ondoren. Ekologistak Martxan erakundeak salatu duenez Bizkaiko errauste plantak erretzen duen zabor tona bakoizteko 88 euroko diru-laguntza jasotzen du. Atera kontuak!

Eskuin Abertzalea

“Estatua” deitzen dugun gainegitura politikoaren eginbeharra zein da? Neoliberalismoaren garaian bistan da zertarako erabiltzen dute eliteek Estatua: publikoa pribatizatzeko. Publikoa, komunitatearen mesederako jarri beharrean, Estatua bereganatu duten taldeen mesederako egokitu da.

Ikuspuntu horrek irrazionalak ematen duten erabaki asko ulertzen laguntzen du. Hala nola: erraustegia, AHT, segurtasuna, kanpoko kaia… PNV holding batek erabiltzen duen marka komertziala da. Hori baino ez da eskuin abertzalea.

– Mafia guztiek zaborra dute negozio arlo lehenetsia. Eta Gipuzkoan ederki ikusten da. erraustegia egitea, erraustegia elikatzea, erraustegia kudeatzea (horregatik, adibidez, jende langilea kontratatzea zaborra banatzeko iraintzat hartzen dute), adar jotze itzela da.

– Seguritate pribatuaren enpresak kudeatzea eta eskoltak kontratatzea berriz ere negozio ederra izango da. Hor ere PNV markakoek euren txokoa izango dute. Ez dago ondo ikusita, baina tira, beltz komunista indarzale bat loratu badute azken aste honetan zehar, lege totalitario horren alde bozkatu eta legea onartzen ez dutela esateko lotsa nolatan ez dute izango?.
– Hego Euskal Herrian tren azkarraren bi zati absurdo izango ditugu. Iruñea – Kastejon (agian Los Arcoseko kotxe zirkuituan sartuko?) eta… eta… nola esan? Nola deitu, adibidez, Tolosaldean egiten duten triskantza horri? Hitzik ez. Baina hor porlana, azpikontratak, segurtasuna… txantxullo denak batzen dira.

Gure eskualdean adibideak ez dira makalak. Antxoko bariantea toki berean bi aldiz egin izana da, behar bada, adibiderik zitalena. Egun, PNV markapean porlanaren arlo komertzialak Pasaiako kanpoko kaia berpiztu nahi duela ematen du. Bai, bai. Mega erraldoia izan behar zuena, ezinbestekoa zen hura, nahiz eta gerora erdiarekin aski omen. Bo, ta horren erdiaren erdia Iberdrolarentzako oparia izan.

Hau dela eta, pozgarria da ikustea udalak batasuna lortu duela Portuaren inguruan. Horregatik, ez gaitu harritzen portuaren marka komertziala den Pasaiako PNVren jarrera.

Izan ere, erraustegiaren absurdoa, segurtasun legea, AHTren iruzurra, kanpoko kaiaren zentzugabekeria, Bidegi, zein Araban eta Bizkaian agerikoa den ustelkeria… hori da PNVren estiloa. Ez dago gehiago. Ilusoei ziria sartzeko ilusionismoa. Surik gabeko kea.

Latza egiten ari zaigu gobernatzea. Gure buruarekin zalantzak ditugula ematen du. PNVren txuleria legendarioak pisu handia du. Diru publiko oparoa eta diru publikoaren xahuketan zetzan haien itxura ona. Ekarri milloiak neri! Batzuk gastatu, besteak desiberatu, eta ematiza ikusgarria. Gestore bikaina. Hori zen trukua. Orain, gu hori dena konpontzen haien hatsa bizkarrean: “ez dakizute” “ez dakizute” “gaztea zara moñoña” “utopikoak zarete” “atzera zoazte”… brum brum brum mezako letania.

PNVk ez du zalantzarik ordea. Bat-batean, Bizkaian berziklatzearen aldeko iragarkiak; hango aldundiak Gipuzkoakoaren zerga politikari begiratzen dio; era berean, Gipuzkoan maniobrak egiten ditu kontrairaultza zuri baterako (tamalez eta minez PSOEren eskutik), Bidegi entzun eta kaka larria sartzen zaie…

Eta Pasaian, eskuin abertzalea haren enpresako nagusiarentzat kapataz eta bozgailu lanak egiten.

PNV da guk izan nahi ez duguna. Uste baino zokoratuagoa dugu. Gure lanari esker da. Gure ordezkari politikoen lanari esker da.

Arrepentios, impíos, arrepentios!

Jaungoikoa eta lege zaharra gurtzen duen alderdiko buruak damuarekin temati agertzea guztiz logikoa da. Kristautasun moralaren integrismoa zirrikitu txikienetik ere darie: besteoi damua eta aitortza publikoa exijitzea.

Zerekin behar dugu guk damutu? Liki eta Kaxildarekin? Txabirekin? Amilibia eta Monzonekin? Txillardegirekin?Ioldiren diskurtsoarekin Gasteizen? Esnaolaren elkarrizketa TVE1an? Gernikan Borboiaren aurrean ukabila altxa eta abesteagatik? Martxa eta borrokarekin? Maastrichi eginiko oposizioarekin? NATOri oldartu izanarekin? Intsumisioa sustengatu izanagatik? Zerekin?

Europan zehar eginiko lagunekin? Gure nazio ikuspuntuekin? Gure kultura politikoarekin? Esperanzan atxilotutako gazteekin? Zuen txantxulloen mugak hasieratik salatu izanagatik?

Gure iraganarekin kritikoak azaltzeagatik iritsi gara hona; gure iragana dugulako, gure mamua dugulako, ahal dugu amestu, baita gorputz berri batekin amestu.

Guk ez diegu haiei damua eskatzen. Konformatzen gara euren astopitokeriak, koldarkeriak, txantxulloak eta abar onartzearekin. Damurik gabe. Eskuak zikinduta dituzten arren, adin txikiko bati bezala begiratzen gaituzte. Zer izan garen, zer garen, zer izan nahi dugun jakingo ez bagenu bezala.

Fuimos una amenaza, casi la revolución, oh oh!

Beldurtu ditugu. Etorkizuna ikusten ari dira, gu baino hobeto, eta ikusten duten etorkizun horretan ez dutela tokirik. Horregatik, etorkizuna gure eskutan dago, iragana ezabatu eta aldatu nahi dute. Ez ote dute guk baino hobeto ikusi jokaldia!

Kritika asko behar dugu, badakigu. Izan ere, ausartek baino ez dute atzera egiten. Gu han izan gara jada, zuek bidean geratu zarete, oraindik ez badakizue ere.

Lasai, zin degizuet aukeratuko dugun arma zehatza, azkena, erabatekoa izanen dela. Borroka galduetatik gatoz eta hori ez da berriz errepikatuko.

Baina bitartean, por favor os lo pido, discursitos, nunca nunca, discursitos ni uno más. Gure iraganagatik ez balitz, sukaldaritzari buruzko parke tematikoa izango zen hau.

Hortaz, utziozue debate mongoloide honi heltzeari behingoz. Funtsean badakigu gutxi egitea aski eta sobera dela zuen Osaba Tom izaera agerian uzteko… Badakigu hori ezin duzuela jasan. Mesedez, askatu ezazue zuen inguruko jende ona, utzi hona etortzen, ez beldurtu gehiago.

Zuentzat, ordea, burukide saldu eta zipayoentzat, David Fernándezen oinetakoa baino ez dugu.

Gangster eskasak bazarete ere.

El PSE de Pasaia desenmascarado

Hace unas semanas tuvimos la oportunidad de escribir sobre esa nueva manera de hacer política tan de moda, basada en el miedo y en la pequeña parcelita que cada cual quiere mangonear. (https://pasaiaezkerretik.wordpress.com/2013/10/14/porque-yo-lo-valgo/)

La reciente reedición de un nota del PSE de Pasaia sobre inseguridad va en ese camino.

Que se quita la careta, vamos, en su último panfleto. Saca a pasear los manuales de la demagogia y el miedo para infundar temor a la gente. Es infundar temor, porque no aporta ningún dato ni ningún detalle sobre nada. Todo son suposiciones, construcciones o ficciones.

Lo peor es que ante una amenaza ficticia, propone una solución policial (más policia) e inserta los mensajes de la ultraderecha europea: miedo a lo desconocido, miedo al diferente, miedo a todo lo que no sea blanco, rico y exitoso.

El PSE se desenmascara apoyándose en las tesis del Frente Nacional de Marine LePen y la Plataforma Per Catalunya. La base es conocida: inventarse un problema, infundir miedo, sospechar del diferente, pedir más policía.

El microfascismo se instala entre nosotros.

Porque YO lo valgo

Tras la espeluznante asamblea del otro día y la posterior demanda de “peatonalización racional”, entendida esta, entre otras perlas, como “derecho a aparcar en Torreatze” es imposible dejar de preguntarse qué tipo de sociedad defendemos, qué soluciones pedimos a nuestros problemas y dónde nos sitúa esto a un@s y otr@s.

Me viene a la cabeza la imagen de Aznar, reclamando su derecho inalienable a conducir bebido, porque ninguna institución puede decirle nada a él, individuo. Estamos viviendo más de lo mismo: ¿quién eres tú, institución pública, para decirme a MI (nada más y nada menos que a MI) qué hacer con la basura que YO genero? ¿o dónde aparcar MI coche del que tú tienes que ocuparte porque es mi derecho? Todo el mundo sabe que el derecho a aparcar MI coche debajo de MI casa es algo universal, recogida en la declaración de los derechos del individuo. MIS calles son para MI, y como mucho para los de MI gang.

Los problemas de Pasaia ME la pelan, porque YO no tengo porque mirar 500 metros a la derecha, a la izquierda o al frente. Así de ridículo: no miro más allá de 500 metros, porque YO y MI calle soy-somos lo importante y lo demás ME es ajeno.

En lugar de comprender y actuar sabiendo que tenemos 1 problema en 4 sitios, cada CUAL sólo se mira a su ombligo. Es el liberalismo, el individualismo, el a MI solo me importa MI pequeña aldea, MI círculo guya. A veces camuflado en MIS sentimientos, que por alguna razón no ME dejan razonar.

Y así nos va. Yo yo yo yo mío mío mío mío los míos. ¿Qué hay de lo mío?

Y así nos va. Si el puerto vetó un parking disuasorio en Trintxerpe, pues mejor. Donde se ha visto que YO tenga que andar 500 m. Hasta MI casa. Si el frontón de Antxo no se puede hacer porque el pnv torpedea al pueblo vía agencia de agua, a MI que más me da. Si La Herrera puede servir a todo Pasaia, no ME incumbe. Si nos cambian las reglas para aprovechar Ciriza, a MI plín porque con MIS colegas tengo demandado un chiringo que loflipo. Y si el puerto se apropia de una acera para que no podamos asfaltar euskadi etorbidea, tampoco va CONMIGO. De hecho, ninguna asamblea ha llevado a cabo ninguna acción contra el puerto, por ejemplo, porque eso supondría poner sobre la mesa problemas comunes. Y lo común, ay amigo, lo común nos la trae floja. Arréglame lo MIO. DejaME hacer lo que YO quiera. No ME saques de MI círculo.

Ignoramos que estamos en medio de una batalla bestial por el futuro de Pasaia. Bueno, ignorar no. Directamente nos hemos borrado de ella y montado un mundo paralelo PARTICULAR, el de los MIOS. En consecuencia, se renuncia al proyecto común para priorizar MIS cositas. Y así, si alguien viene con una visión global lo responsabilizo de no ocuparse de lo MIO. Y dado que tengo derecho a decir lo primero que se ME pase por la cabeza y a usar a cualquiera como muñeco de pim-pam-pum, eso es lo que hago.

Si esa propuesta, tal y como reconoció un asistente a la asamblea, responde a la demanda que se hizo desde el mismo San Pedro, es decir, que se viene trabajando desde 2006, pues decido que ahora no vale, porque, porque… porque oyes, ¿cómo pretendes que YO haga algún esfuerzo? ¿quién te crees para imponerME una visión común de este pueblo? ¿de qué vas que ME pones a MI en el centro?

No importa que las razones sean tan peregrinas como que la peatonalización sea mala para el comercio, que si no va a haber remeros porque no pueden aparcar en Kalparra, que si yo tengo derecho humano a meter el coche hasta MI escalera, o a desembarcar MI moto de agua, o a llevar MI coche hasta la rampla para bañarME…

Dejando a un lado el profundo desconocimiento sobre movilidad, turismo y otros aspectos que se desprende de estos disparates, aquí tan pronto defendemos una cosa como otra. Porque en el fondo no decimos la verdad: peatonalizar supone un esfuerzo individual, que no estoy dispuesto a renunciar porque no ME da la gana. Porque, vuelvo al principio, ¿quién es el ayuntamiento para decirME dónde puedo aparcar? ¿a MI? ¿a MI? Vamos hombre. Estaríamos buenos.

Es el mismo caldo de cultivo en el que medran upyd o LePen o Berlusconi. Una desideologización tan profunda que hace que en Francia los barrios comunistas ahora voten al FN.  No, no he llamado a nadie nada, sólo afirmo que el individualismo y el sálveme YO primero, el renunciar a lo común, ignorar qué es lo que ocurre alrededor, anteponer lo MIO, MI comodidad. lo mío, mi barrio, mi gang, mis apetencias… hace que esas opciones se refuercen e impidan el desarrollo de lo común, en nuestro caso, de Pasaia.

La acción comunitaria, los proyectos comunes, la acción pública, los proyectos a medio plazo son mi enemigo. Porque me obligan a ser parte de un proyecto común que, francamente, a mi lo común, teniendo yo lo MÍO…

Si no te gusta el adjetivo, ponle otro, pero la descripción de esta situación no cambia de lo fundamental descrito por Ignazio Aiestaran:  “La destrucción del tejido social y la fragmentación de la existencia en las ciudades son un acontecimiento que va más allá de la gentrificación. Pequeños actos perforan la vida en común y dan lugar a una subversión del deseo que Deleuze y Guattari llamaron “microfascismos”, ese pequeño fascismo de banda, de gang, de secta, de familia, de pueblo, de barrio o de automóvil, del que no se libra nadie. Tres días en Barcelona han sido suficientes para percibirlos, aunque no porque sea una metrópoli que albergue alguna perversión especial, pues algunos de ellos también los he visto en Bilbao y en Madrid, en París y en Berlín.” (http://www.nativa.cat/2013/10/microfascismos-en-la-gran-ciudad/ ).

Pues chavales, yo lo he visto donde nunca imagine. Lo he visto en Pasaia.

Pasaia Garbia… que yo ya me entiendo

 

 

En ninguna parte de Europa consta un debate tan absurdo como el que el PNV ha encendido en Gipuzkoa. Visto que la incineradora no la puede hacer y que eso deja al descubierto otro fraude del tamaño de Bidegi, el PNV se pone a liderar un movimiento que no se sabe muy bien que quiere.

Es una situación que causa asombro entre los alcaldes de CIU, por ejemplo, que vienen de Cataluya a explicar porqué es beneficioso el puerta a puerta el nivel de politización de un hecho que es puramente técnico. Y un sitio tan poco sospechoso de ser de Bildu como Oviedo no parece tener mayor problema para bajar la basura separada al portal.

De igual modo, no se entiende que en Alemania y buena parte de Italia, por ejemplo, no exista el quinto contenedor ni se planteen nuevas incineradoras mientras que aquí nos intenten convencer de que algo tan absurdo como quemar plástico y basura es lo mejor. No solamente bueno, sino lo mejor.

Ahora, tras el aval europeo a la política sobre residuos de la Diputación de Gipuzkoa, nos vienen con que ahuyentará el turismo. En fin. En Venecia y en la Parte Vieja de Donostia la basura se recoge portal a portal y los turistas ni se han enterado. Incluso en Hendaia hay un calendario, voluntario, y quien quiere baja separado papel, envases y vidrio. Vamos, que los turistas se van a ir asustados cuando han estado viniendo con la térmica a todo trapo, el agua asquerosa, etc. Y encima tienen la desfachatez de decir esto a la vez que cuelgan bolsas de basura en los balcones. Curiosa manera de fomentar el turismo. Cuando, por cierto, alardear del puerta a puerta es un aliciente para el turismo verde.

Luego está el tema de los postes, que son feos. Claro, claro. El quinto contenedor lo ha diseñado Calatrava. Y la incineradora también, está dentro de los circuitos turísticos.

En fin. Seamos un poco serios. Seamos ciudadanos y ciudadanas responsables, activas, y miremos lo que se hace en los sitios más avanzados. O hasta en Mauritania, donde van camino de prohibir las bolsas de plástico!

¿quién puede creer que esto es por las basuras? Esto es por la Diputación, por el mal perder de quienes celebran con angulas pagadas por todos el haber firmado un crédito – timo – trampa con el que construir algo tan absurdo como una incineradora.

 

Pasaia Garbia. Hasiera batean eslogan nazi bat zela uste nuen. Gero, EAJ-ren leloa zela jakiteak ez ninduen harritu.

Izan ere, Bidegin utzi duten zuloaren ondoren, erraustegia eraikitzeko maniobra zikinak azaldu dira. Mailegu iruzurgilea, adibidez; edo iruzurra ospatzeko angulak. Kutreago izatea ba al dago?

Pasaia Garbiak lau slogan errepikatzen ditu. Itsusia, zikina,… beste biak ahaztu zaizkit. Orain, gainera, atez atekoa turistak uxatzen dituela! Baina, baina… esan al dezakete munduan non gertatu da horrelakorik? Ba al dago munduan atez ate jarri eta turistak uxatu dituen tokiren bat?

Zergatik Europako herrialdeetan bosgarren zaborrontzirik gabe bizi daitezke? Zergatik Europan (Oviedo edo Catalunya barne) atez ateko sistemak ez du arazorik ematen eta Gipuzkoan antzerki surrealista hau eman du?

Ez dira zaborrak. Politika da arazoa. Eta zabor politika egiten duten handinahi hanpatsuak.

Garbia ez dakit, baina zinikoa… zuen sistema turistak erakartzeko: poltsak balkoitan zintzilikatzea omen da; plastikoa erretzea omen da; eta, gainera, %20 errefusa baino, hobe dela %70 kakapilo sortzea.

Aski da asteburuan Oiartzuna joatea paseoan ikusteko zein da barregarri, erridikulu, triste eta zentzubakoa den gezurrezko polemika hau.

Ez bazaude zero zabor sortzeko prest, zenbat sortu nahi duzu?